با ايمان چنين دستور مى‌دهد:

يا ايُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ انَّ بَعْضَ الظَّنِّ اثْمٌ‌ [1] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از بسيارى از گمانها بپرهيزيد چرا كه بعضى ازآنها گناه است.

شايد تعبير به‌

«كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ»

(بسيارى از گمانها) از اين نظر باشد كه قسمت مهم يا بيشتر گمانهاى مردم درباره يكديگر «گمان بد» است و به اين ترتيب قرآن مجيد، مردم را متوجه خطر بزرگى كه امنيت آنها را در افكار يكديگر از بين مى‌برد، ساخته است، و مسأله را به عنوان يك مسأله «محل ابتلاى عمومى» معرفى نموده است.

اما جمله‌

«بَعْضَ الظَّنِّ اثْمٌ»

(بعضى از گمانها گناه است) با توجه به جمله قبل از آن شايد اشاره به اين باشد كه گمانهاى بد مردم درباره يكديگر گرچه ممكن است قسمتى مطابق واقع باشد، ولى مسلماً قسمتى از آنها بر خلاف واقع و گناه و معصيت است، لذا عقل حكم مى‌كند كه بخاطر عدم ابتلاى به اين قسمت، از همه اقسام آن اجتناب گردد.

در احاديث اسلامى نيز درباره اجتناب از سوء ظن نسبت به مؤمنان بقدرى تأكيد شده است كه در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مى‌خوانيم:

«انَّ اللَّهَ حَرَّمَ مِنَ الْمُسْلِمِ دَمَهُ وَمالَهُ وَعِرْضَهُ وَانْ يُظَنَّ بِهِ ظَنَ‌السُّوءِ» [2]

[1]. سوره حجرات (49) آيه 12

[2]. فيض كاشانى، محجّة البيضاء 5/ 268.