ناراحت‌كننده و طوفانهاى سخت فكرى، قرار نگيرد؛ بلكه روحى آرام و خالى از هرگونه اضطراب و نگرانى و پريشانى داشته باشد.

2- امنيت از نظر قضاوتهاى ديگران: يعنى افراد ديگر در محيط فكر خود، او را مورد هجوم افكار و قضاوتهاى بد و ناروا قرار ندهند و احترام و شخصيت او حتى در محيط افكار ديگران محفوظ بماند. البته بحث درباره هريك از امنيتها نيازمند به گفتگوهاى طولانى است كه اينجا جاى آن نيست؛ منظور در اينجا تنها بحث درباره قسم اخير يعنى امنيت از نظر قضاوتهاى ديگران است.

بديهى است آنچه تأمين آن از نظر قوانين و حكومتهاى مادى- بفرض اينكه از نقايص ديگر آنها چشم بپوشيم- امكان دارد تنها تأمين امنيت جانى و مالى و تا حدودى تأمين امنيت از نظر حيثيت و آبروى اجتماعى است (البته تا آنجا كه اثرات خدشه‌دار شدن آن با موازين مادى و قانونى قابل سنجش باشد).

ولى امنيت فكرى، در هر دو قسمت، مخصوصاً از نظر سالم ماندن از قضاوتهاى سوء ديگران تنها از طريق مكتبهاى الهى و اديان آسمانى و اصول اخلاقى قابل تأمين است؛ زيرا مى‌دانيم منطقه قلب و فكر، از دسترس اين قوانين و نيروهاى اجرايى آن كه عموماً جنبه مادى دارند، بيرون است، و كمترين نفوذى در اين قسمت ندارند، تنها عقايد مذهبى و اصول اخلاقى مى‌توانند در اين منطقه راه يافته آن را امن و امان سازند مخصوصاً اسلام براى تأمين اين هدف دستورهاى وسيع و قابل توجهى دارد كه يكى از امتيازات بزرگ آن محسوب مى‌شود. قرآن صريحاً به افراد