طلاق‌

شرايط طلاق‌

مسأله 2135. مردى كه همسر خود را طلاق مى‌دهد بايد عاقل و بنابر احتياط واجب بالغ باشد و به اختيار خود طلاق دهد؛ بنابراين طلاق از روى اجبار باطل است و نيز بايد قصد جدّى داشته باشد؛ بنابراين اگر صيغه طلاق را به شوخى بگويد صحيح نيست.

مسأله 2136. بنابر احتياط واجب بايد صيغه طلاق به عربى صحيح خوانده شود و واجب است دو مرد عادل آن را بشنوند، اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلًا فاطمه است مى‌گويد: «زَوْجَتِي فاطِمَةُ طالِقٌ» (يعنى همسرم فاطمه از همسرى رهاست)؛ و اگر ديگرى را وكيل كند آن وكيل بايد بگويد: «زَوْجَةُ مُوَكِّلِي فاطِمَةُ طالِقٌ» يعنى همسر موكّل من رهاست.

مسأله 2137. زن بايد هنگام طلاق از خون حيض و نفاس پاك باشد و نيز شوهرش در آن پاكى با او نزديكى نكرده باشد و اگر در حال حيض و نفاس كه پيش از اين پاكى بوده با او نزديكى نموده باشد بنابراحتياط، طلاق كافى نيست، بلكه بايد دوباره عادت شود و پاك گردد (شرح اين دو شرط در مسائل آينده خواهد آمد).

مسأله 2138. طلاق دادن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است:

1. شوهر بعد از ازدواج مطلقاً با او نزديكى نكرده باشد. 2. باردار باشد. 3. زن‌