در اين دو صورت نيز اگر تلف شود بايد عوض آن را بدهد.

مسأله 2015. هرگاه عاريه دهنده بميرد، بايد چيزى را كه عاريه شده به ورثه او بدهند؛ و اگر عاريه دهنده ديوانه شود، بايد آن را به ولىّ او داد.

مسأله 2016. كسى كه چيزى را عاريه داده هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس بگيرد؛ عاريه گيرنده نيز مى‌تواند آن را پس دهد.

مسأله 2017. جايز نيست چيزى كه فايده حلال و حرام هر دو دارد، به قصد فايده حرام عاريه بدهند.

مسأله 2018. عاريه دادن گوسفند براى استفاده از شير و پشم آن و عاريه دادن حيوانات ديگر براى منافع مشروع آنها، صحيح است.

مسأله 2019. هرگاه ظرف نجسى را براى استعمال خوردن و آشاميدن عاريه دهد، احتياط واجب آن است كه نجس بودن آن را به كسى كه عاريه مى‌دهد بگويد؛ همچنين اگر لباسى را براى نماز عاريه دهد.

مسأله 2020. هرگاه چيزى را كه عاريه كرده با اجازه صاحب آن به ديگرى عاريه دهد، چنانچه عاريه كننده اوّل بميرد يا ديوانه شود و صاحب اصلى زنده باشد عاريه دوم باطل نمى‌شود.

مسأله 2021. هرگاه بعداً معلوم شود چيزى را كه عاريه كرده غصبى است، بايد آن را به صاحبش برساند؛ و اگر صاحبش را نمى‌شناسد مطابق دستور مجهول‌المالك عمل كند و در هر حال نمى‌تواند آن را به عاريه‌دهنده بازگرداند.

مسأله 2022. اگر مال غصبى را با اطّلاع از غصب بودن عاريه كند و در دست او از بين برود، مالك مى‌تواند عوض مال را از او بگيرد و اگر به او دسترسى پيدا نكند از كسى كه مال را غصب كرده مطالبه كند؛ و همچنين عوض استفاده‌هايى را كه عاريه كننده برده بايد بدهد؛ و در صورتى كه نمى‌دانسته آن مال غصبى است، اگر مالك خسارت مال يا منافع آن را بگيرد او مى‌تواند آنچه را به مالك داده از عاريه دهنده غاصب بگيرد؛ البته اين در صورتى است كه عاريه دهنده شرط ضمان نكرده باشد و چيز عاريت شده از جنس طلا و نقره نباشد.