خانه‌اى كه به آن احتياج دارد وسرمايه لازم براى كسب و كار را از زكات تهيّه كند و در اين قسمت بايد به آن مقدار كه براى نياز و حفظ آبروى او لازم است قناعت كند.

مسأله 1645. كسى كه مى‌تواند با ياد گرفتن صنعت يا كارهاى ديگر زندگى خود را اداره كند، بايد يادگيرد تا نيازى به زكات نداشته باشد، ولى تا زمانى كه مشغول ياد گرفتن است مى‌تواند زكات بگيرد.

مسأله 1646. كسانى‌كه مشغول فراگرفتن علم واجب هستند مى‌توانند از زكات استفاده كنند، همچنين قضات و مجريان حدود و مانند آنها.

مسأله 1647. كسى كه زكات بر ذمّه دارد و از فقيرى طلبكار است، مى‌تواند طلب خود را از باب زكات حساب كند، حتّى اگر فقير بدهكار از دنيا برود مى‌تواند بدهى او را از زكات محسوب دارد؛ امّا اگر چيزى از خود گذاشته كه به اندازه بدهى اوست بنابر احتياط واجب نمى‌توان بدهى او را از زكات حساب كرد.

مسأله 1648. كسى كه فقير بودنش معلوم نيست نمى‌توان به او زكات داد؛ ولى اگر از ظاهر حالش گمان پيدا شود كه فقير است، زكات دادن به او جايز است؛ همچنين اگر افراد مورد اعتماد خبر دهند كه او فقير مى‌باشد.

مسأله 1649. لازم نيست به فقير بگويند كه اين مال زكات است، بلكه مى‌توان زكات را به صورت هديه به او داد (البته بطورى كه دروغ محسوب نشود) ولى در هر حال بايد قصد زكات كند.

مسأله 1650. اگر به گمان اين‌كه كسى فقير است زكات به او دهد بعد بفهمد فقير نبوده، يا از روى ندانستن مسأله به كسى كه فقير نيست زكات بدهد، چنانچه چيزى را كه به او داده باقى باشد مى‌تواند پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر از بين رفته هرگاه كسى كه آن چيز را گرفته مى‌دانسته يا احتمال مى‌داده كه زكات است، بايد عوض آن را بدهد و او نيز به مستحق برساند؛ ولى اگر به غير عنوان زكات داده نمى‌تواند چيزى از او بگيرد؛ و در هر حال چنانچه در تشخيص مستحق‌