مسأله 1483. اگر چيزى را كه خمس آن را نداده به ديگرى ببخشد، مقدار خمس آن، ملك او نمى‌شود.

مسأله 1484. هرگاه مالى به دست انسان از شخص كافر، يا كسى كه عقيده به خمس ندارد از طريق تجارت يا غير آن بيايد، دادن خمس آن واجب نيست، امّا اگر عقيده به خمس دارد ولى خمس آن را نداده، دادن خمس آن واجب است.

مسأله 1485. اگر اجمالًا مى‌دانيم كسى عقيده به خمس دارد و خمس نمى‌دهد ولى نمى‌دانيم خصوص مالى را كه به ما داده خمس به آن تعلّق گرفته يا نه، مثل اين‌كه احتمالًا اموالى از طريق ارث به او رسيده، يا وام گرفته و احتمال مى‌دهيم اين مال از آنها باشد، تصرّف در چنين مالى اشكال ندارد و خمس آن لازم نيست؛ همچنين قبول دعوت اين‌گونه اشخاص و يا نماز خواندن در خانه آنها جايز است، مگر اين كه بدانيم غذايى را كه تهيّه كرده و يا خانه او از پولهايى است كه خمس آن را نداده.

مسأله 1486. آغاز سال براى حساب خمس هر كسى، اوّلين درآمد اوست؛ يعنى اگر كسى شروع به تجارت و كسب و صنعت و زراعت و غير اينها كند، اوّلين زمانى كه درآمد براى او حاصل مى‌شود اوّل سال خمس اوست و نمى‌توان با قصد و نيّت آن را جلو يا عقب انداخت و اگر بخواهد اوّل سال را جلو بيندازد راهش اين است كه حساب سال خود را زودتر از موعد معيّن برسد و خمس خود را بپردازد، همان وقت اوّل سال او خواهد شد.

مسأله 1487. انسان مى‌تواند در وسط سال هر وقت منفعتى به دستش آمد خمس آن را بدهد، ولى مى‌تواند آن را تا آخر سال تأخير بيندازد تا مخارج احتمالى‌اش را از آن بردارد.

مسأله 1488. براى دادن خمس مى‌توان معيار را سال شمسى يا قمرى قرار داد.

مسأله 1489. كسى كه درآمد اضافى ندارد نياز به قرار دادن سال خمسى ندارد.

مسأله 1490. كسى كه سال خمسى دارد اگر در وسط سال بميرد بايد مخارج او را