آن است كه بعد از سلام، قضاى آن را به جا آورد.

مسأله 1097. هرگاه قضاى سجده يا قضاى تشهّد يا سجده سهو بر او واجب شده و در عين حال نماز احتياط نيز بر او واجب است، بايد اوّل نماز احتياط را به جا آورد، سپس قضاى سجده يا تشهّد را و بعد سجده سهو را.

مسأله 1098. احكامى كه درباره شكّ و سهو و ظنّ در نمازهاى واجب روزانه گفته شد، در ساير نمازهاى واجب نيز عيناً وجود دارد، مثلًا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت چون شك او در نماز دو ركعتى است نماز باطل مى‌شود، همچنين ساير احكام شكّ و سهو و ظنّ.

مواردى كه سجده سهو واجب است‌

مسأله 1099. براى چند چيز بنابر احتياط واجب بايد بعد از نماز دو سجده سهو به دستورى كه گفته مى‌شود به جا آورد:

1. كلام بى‌جا، يعنى سهواً به گمان اين كه نماز تمام شده حرف بزند.

2. سلام بى‌جا، يعنى مثلًا در ركعت دوم نماز چهار ركعتى سلام بدهد.

3. سجده فراموش شده.

4. تشهّد فراموش شده.

5. به جاى ايستادن سهواً بنشيند، يا به جاى نشستن برخيزد.

6. در شكّ ميان چهار و پنج بعد از سجده دوم واجب است نماز را تمام كند، بعداً دو سجده سهو بجا آورد. و براى كم و زياد كردن غير اينها سجده سهو مستحبّ است.

احكام سجده سهو

مسأله 1100. اگر چيزى را غلط خوانده و دوباره بطور صحيح بخواند سجده سهو ندارد.