كم بوده، مثلًا به جاى چهار ركعت سه ركعت خوانده، چنانچه كارى كه نماز را باطل مى‌كند انجام نداده بايد آن مقدار را كه كم خوانده است انجام دهد و براى سلام بى‌جا احتياطاً دو سجده سهو به جا مى‌آورد؛ و اگر كارى كه نماز را باطل مى‌كند انجام داده بايد نماز را اعاده كند.

مسأله 1091. هرگاه بعد از نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش درست به اندازه نماز احتياط بوده (مثلًا در شك ميان سه و چهار، يك ركعت نماز احتياط بخواند و بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده) نمازش صحيح است؛ و اگر بفهمد كسرى نماز كمتر از نماز احتياط بوده بنابر احتياط واجب بايد كسرى نماز را بلافاصله به جا آورد و اصل نماز را هم اعاده كند؛ و اگر بفهمد كسرى نماز بيشتر از نماز احتياط بوده، چنانچه بعد از نماز احتياط كارى كه نماز را باطل كند انجام نداده، احتياط واجب اين است كسرى نماز را به جا آورد و اصل نماز را هم اعاده كند.

مسأله 1092. اگر كسى شك كند نماز احتياطى كه بر او واجب بوده به جا آورده يا نه، چنانچه بعد از وقت نماز باشد به شكّ خود اعتنا نكند و اگر هنوز وقت نماز باقى است در صورتى كه مشغول كار ديگرى نشده بايد نماز احتياط را بخواند و اگر كارى كه نماز را باطل مى‌كند به جا آورده، احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را بخواند و نماز را هم اعاده كند.

مسأله 1093. دستور نماز احتياط از نظر كم و زياد كردن ركن و اجزاى غير ركن و شك در به جا آوردن اجزا مانند ساير نمازهاى واجب است.

مسأله 1094. اگر در عدد ركعتهاى نماز احتياط نيز شك كند بايد بنا را بر بيشتر بگذارد؛ امّا اگر طرف بيشتر، نماز را باطل مى‌كند، بنا را بر كمتر مى‌گذارد و نمازش صحيح است.

مسأله 1095. براى كم و زياد كردن اجزاء نماز احتياط از روى سهو، سجده سهو واجب نيست.

مسأله 1096. اگر در نماز احتياط تشهّد يا سجده را فراموش كند، احتياط واجب‌