مسأله 872. «اللَّهُ اكْبَرُ» مانند حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز، بايد به عربى صحيح گفته شود و عربى غلط يا ترجمه آن كافى نيست.

مسأله 873. بايد موقع گفتن تكبيرةالاحرام بدن آرام باشد؛ و اگر در حالى كه مثلًا قدم بر مى‌دارد اللَّهُ اكْبَرُ بگويد، باطل است؛ و چنانچه سهواً بگويد، احتياط واجب آن است كارى كند كه نماز باطل شود (مثلًا صورت را به طرف پشت قبله كند) و دوباره تكبير بگويد.

مسأله 874. تكبير و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حدّاقل خودش آن را بشنود.

مسأله 875. كسانى كه به خاطر بيمارى يا لال بودن نمى‌توانند تكبير را درست بگويند، بايد هر طورى مى‌توانند بگويند؛ و اگر هيچ نمى‌توانند بگويند، احتياط واجب آن است كه اشاره كنند و با زبانى كه در ميان افراد كر و لال متعارف است آن را ادا نمايند و در قلب خود نيز بگذرانند.

مسأله 876. مستحبّ است بعد از تكبيرةالاحرام به قصد رجاء اين دعا را بخوانند: «يا مُحْسِنُ قَدْ اتاكَ الْمُسى‌ءُ، وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ انْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمُسيئِ، انتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسيى‌ءُ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَجاوَزْ عَنْ قَبِيحِ ما تَعْلَمُ مِنّى. يعنى: «اى خداى نيكوكار! بنده گنهكارت به در خانه تو آمده است، تو امر كرده‌اى كه نيكوكار از گنهكار بگذرد، تو نيكو كارى و من گنهكارم، به حقّ محمّد و آل محمّد رحمتت را بر محمّد و آل محمّد بفرست و از كارهاى زشتى كه مى‌دانى از من سرزده بگذر!».

مسأله 877. مستحبّ است در موقع گفتن تكبيرةالاحرام و ساير تكبيرهاى نماز، دستها را تا مقابل گوش بالا ببرد.

مسأله 878. هرگاه شك كند كه تكبيرةالاحرام را گفته يا نه، چنانچه مشغول خواندن حمد شده، به شك خود اعتنا نكند؛ و اگر چيزى نخوانده، بايد تكبير را بگويد؛ و هرگاه مى‌داند تكبيرةالاحرام را گفته امّا شك دارد كه صحيح گفته يا نه، اگر اين شك بعد از گفتن تكبير پيدا شود، اعتنا نكند.