منابع و مآخذ
1. قرآن كريم.
2. نهج البلاغه (با تحقيق دكتر صبحى صالح).
3. بحار الأنوار، محمّد باقر مجلسى، مؤسسه الوفاء، بيروت، چاپ دوم، 1403 ق.
4. در غرب چه مىگذرد، سيّد منوچهر دبير سياقى، انتشارات بحر العلوم، قزوين، چاپ اوّل، 1375 ش.
5. صحيح مسلم، مسلم بن الحجاج النيشابورى، دار الفكر، بيروت.
6. فصلنامه كتاب نقد، شماره 29 و 31.
7. الكافى، أبو جعفر محمد بن يعقوب كلينى، دار الكتب الاسلاميه، تهران، چاپ چهارم، 1365 ش.
8. كنز العمّال، المتقى الهندى، مؤسّسة الرساله، بيروت.
9. كيهان فرهنگى، روزنامه، سال اوّل، شماره 6.
10. مستدرك، حاكم نيشابورى، دار المعرفه، بيروت، 1406 ق.
11. الميزان، علّامه طباطبايى، مؤسّسه نشر اسلامى، قم.
12. حقوق در اسلام، مجيدى خدورى و هربرت ليبسنى، ترجمه زين العابدين رهنما، انتشارات فرانكلين، 1336 ش.
13. المجموع فى شرح المهذّب، محيى الدّين بن نبوى، دار الفكر، بيروت.