هفتگى جنين رخ مى‌دهد كه هم قلب جنين مى‌تپد و هم مغز او امواج الكتريكى صادر مى‌كند. 43 درصد از زنان، دست كم يك سقط را در طول زندگى خود تجربه مى‌كنند. فقط در آمريكا سالانه يك ميليون و سيصد و هفتاد هزار سقط انجام مى‌شود. [1]

اين در حالى است كه آمار دقيق و واقعى نشان از عوارض فراوان سقط جنين بر روى مادران (كه غالباً يگانه دليل طرفداران سقط جنين هوادارى از حق آنان و در واقع فدا كردن جنين براى سلامتى آنان است) و فرزندان بعدى آنها دارد:

در تحقيقى بين 11057 زن حامله كه 752 نفر آن در حاملگى قبل، سقط القا شده داشته‌اند نشان داده شد كه زنان مبتلا به سقط قبلى، استعداد بيشترى براى خون‌ريزى سه ماه اوّل حاملگى بعد دارند و كمتر قادر به زايمان طبيعى بوده و به نظارت دقيق‌تر پزشك نياز دارند. كمبود وزن هنگام تولّد در فرزندان آنان حدود 3- 4 برابر افزايش يافته است؛ همچنين مرگ و مير دوران نوزادى و افزايش نقايص جنين در آنها ديده شده است.

دكتر «بوهميل سينپال» وزير بهداشت چك و اسلواكى اعلام داشت كه به طور تخمينى 25 درصد از زنان كه اوّلين حاملگى خود را با سقط القايى پايان مى‌دهند براى هميشه بدون فرزند خواهند شد.

تحقيقات درباره زنانى كه 10- 15 سال قبل در معرض سقط القايى قرار گرفته بودند و در طى اين سال‌ها به طور دقيق تحت پيگيرى پزشكى قرار داشته‌اند نشان مى‌دهد كه فقط نيمى از آنها حاملگى خود را بدون هيچ عارضه‌اى سپرى كردند از نيمه باقى مانده كه حامله شده بودند نيمى زودتر از موعد، نوزاد را به دنيا آورده و ده درصد به سقط خود به خودى دچار شدند، بيست درصد نيز نوزاد نارس داشتند. در آمريكا شانس حاملگى خارج رحمى تا 600 درصد پس از تصويب قانون سقط القايى افزايش يافت. زنانى كه از حاملگى اوّل خود سقط القايى داشته‌اند پانصد درصد شانس حاملگى‌هاى خارج رحمى در حاملگى‌هاى بعدى در آنان افزايش مى‌يابد.

همه آنچه گذشت غير از تأثير روان شناختى فورى و شديدى است كه از دست دادن جنين، روى مادر و حتّى پدر دارد. [2]

رابعاً: ازدواج‌هاى زودرس و در نتيجه مادر شدن زودرس و فقر و خودفروشى يكى از پيامدهاى مصوّبه تساوى زن و مرد، آموزش‌هاى مختلط و عدم توجّه به ويژگى‌هاى زيستى و روانى متفاوتى است كه در دو جنس زن و مرد وجود دارد غافل از اين كه اختلاطهاى اجبارى بين دختران و پسران جوان به ويژه در مدارس متوسّطه، آنها را به ازدواج‌هاى زودرس مى‌كشاند. در اين زمينه نشريه آمريكايى «ريدرز دايجست» در سپتامبر 1996 گزارشى را درباره دختران جوان كه عموماً در مدارس مختلط درس خوانده و ناخواسته مادر شده‌اند و در كنار

[1]. فصلنامه كتاب نقد، شماره 31، ص 61.

[2]. همان مدرك، ص 59- 55.