نقد و بررسى‌

از روايات متعدّدى استفاده مى‌شود كه زنا به خاطر اين كه مقدّمه انتقال نطفه است، حرام و مورد تنفّر و نهى شارع مقدّس مى‌باشد؛ هر چند به طور مطلق (حتّى در صورتى كه انتقال نطفه‌اى در كار نباشد) تحريم شده است.

به اين روايات توجّه كنيد:

1- محمّد بن سنان، كه معمولا فلسفه احكام را مى‌پرسد، با امام رضا عليه السّلام پيرامون فلسفه برخى از احكام مكاتبه مى‌كند. آن حضرت فلسفه حرمت زنا را چنين شرح مى‌دهد:

«حرّم الزّنا لما فيه من الفساد من قتل الانفس و ذهاب الانساب و ترك التّربية للاطفال و فساد المواريث و ما اشبه ذلك من وجوه الفساد [1]؛

خداوند متعال زنا را به خاطر پيامدهاى فسادانگيز آن حرام كرده، از جمله اين پيامدها: قتل نفس، برهم خوردن نسب انسانها، رها شدن تربيت فرزندان، برهم خوردن ارث و ميراث، و مفاسد ديگرى از اين قبيل است.»

توجّه: رابطه زنا با كشتن انسانها به دو صورت قابل تصوّر است:

نخست اين كه انسانهاى فاسق و گناهكار براى تصاحب زن بدكاره‌اى به جان هم بيفتند، و اين نزاع و درگيرى منتهى به كشتن بعضى از آنها شود.

ديگر اين كه، زانى و زانيه پس از ارتكاب اين گناه بزرگ، هنگامى كه با حمل ناخواسته‌اى مواجه مى‌شوند، جنين حاصل از زنا را به قتل برسانند.

[1]. علل الشرايع، صفحه 479، باب 230، حديث 1.