مى‌گفت را تعزير كرد، و حديث نهم كه امام صادق دستور تعزير مرد مسلمانى را كه بدون اجازه همسر مسلمانش با زنى از اهل كتاب ازدواج كرده بود، صادر كرد، و روايت مسعدة بن صدقه از امام صادق از پدرش، از پدرانش، از حضرت على عليهم السّلام كه مى‌فرمايد:

«من قال لصاحبه: لا أب لك و لا امّ لك فليتصدّق بشى‌ء ... [1]، كسى كه به دستش بگويد: «اى بى‌پدر و مادر!» بايد چيزى (به عنوان تعزير) صدقه دهد ...»

صدقه دادن به فقير، با إعطاى قرص نانى تحقّق پيدا مى‌كند، و روشن است چيزى كه تعزير آن إعطاى قرص نانى باشد، گناه كبيره محسوب نمى‌شود، بلكه از صغائر است.

و بالاخره در حديث ابن ابى يعفور از امام صادق عليه السّلام، نيز مى‌خوانيم:

«جاء رجل الى النّبىّ صلّى اللّه عليه و آله فقال: يا رسول اللّه انّى سألت رجلا بوجه اللّه فضربنى خمسة اسواط، فضربه النّبىّ خمسة اسواط صلّى اللّه عليه و آله خمسة اسواط اخرى و قال: سل بوجهك اللّئيم‌ [2]؛

مردى خدمت پيامبر اسلام رسيد و عرض كرد: اى پيامبر خدا! شخصى را به نام خدا قسم دادم كه به من كمك كند. او در پاسخ، پنج ضربه شلّاق به من زد. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نيز پنج ضربه شلّاق بر وى جارى كرد. سپس فرمود:

براى گدايى قسم نخور»

در پاورقى تهذيب الاحكام، جلد 10، صفحه 170 مى‌خوانيم:

«يفهم منه ان التكدى باسم الله و الطلب منهم به معصية و موجب للتعزير؛ از

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 19، حديث 7.

[2]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب بقيّة الحدود، باب 2، حديث 1.