كلينى در كافى از امام باقر عليه السلام نقل مى‌كند كه فرمود:

«إنَّمَا جُعِلَ التَّقِيَّةُ لِيُحْقَنَ بِهَا الدَّمُ فَإذَا بَلَغَ الدَّمَ فَلَيْسَ تقيَّةٌ؛ تقيّه به خاطر آن تشريع شده كه خون بى‌گناهان حفظ شود، هنگامى كه تقيّه سبب خونريزى گردد جايز نيست» [1].

شايد محتاج به تذكّر نباشد كه در اين قسمت، خون مسلمانان با يكديگر برابر است و كوچك و بزرگ و پير و جوان و باسواد و بى‌سواد يكسانند.

4- در شرب خمر و مسائل روشن و مسلّم، تقيّه جايز نيست‌

از روايات مختلف استفاده مى‌شود كه در مسائل روشنى همانند شرب خمر، تقيّه جايز نيست و بايد به اين گونه كارها تن نداد و همچنين در ساير مسائلى كه مدارك روشنى دارد و مى‌توان با آن استدلال كرد و درستى عمل را مدلّل ساخت، تقيّه مجاز نيست؛ مانند حجّ تمتّع كه با صراحت در متن قرآن مجيد آمده و بعضى از مسلمانان بى‌خبر، تحت تأثير يك سنّت جاهلى با آن مخالفت مى‌كردند [2] و حجّ تمتّع را مجاز نمى‌دانستند و همچنين بعضى از افراد در وضو به جاى مسح بر روى پا كه به وضوح در قرآن آمده‌ [3] روى كفش مسح مى‌كردند، در هيچ يك از اين مسائل تقيّه جايز نيست.

در كافى از «زراره» كه از ياران دانشمند و باوفاى امام باقر عليه السلام بود چنين نقل شده است:

«ثَلَاثَةٌ لَااتّقِى فِيهِن أحَداً: شربُ المُسْكِرِ وَ مَسْحُ الخُفَّيْنِ وَ مُتْعَةُ الحجِ‌؛ در سه چيز هيچ گاه تقيّه نمى‌كنم، نوشيدن شراب، مسح بر كفشها، و حجّ تمتّع». [4]

[1]. وسائل الشيعه، ج 11، ابواب امر به معروف، باب 31، ح 1.

[2]. «فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلثَةِ أَيَّامٍ فِى الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَارَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِى الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ» (سوره بقره، آيه 196).

[3]. «وَ امْسَحُواْ بِرُءُوسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلىَ الْكَعْبَيْنِ» (سوره مائده، آيه 6).

[4]. وسائل الشيعه، ج 11، ابواب امر به معروف، باب 25، ح 5.