حديثى از امير المؤمنين على عليه السلام مى‌خوانيم:

«إذَا فَارَغَ الصَّبْرُ الأمُورَ فَسَدَتْ الأمُورُ؛ هنگامى كه صبر از كارها جدا شود فاسد خواهند شد». [1]

6- صبر، نشانه حرّيّت و آزادگى است‌

اسارتها مولود فقدان مقاومت است، چنان كه ابو بصير از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند:

«إنّ الحُرَّ حُرٌّ على جَمِيعِ أحْوَالِهِ إن نَابَتْهُ نَائِبَةٌ صَبَرَ لَهَا وَ إنْ تَدَاكَتْ عَلَيْهِ المَصَائِبُ لَنْ تَكْسِرْهُ‌؛ آزاد مرد در همه حال آزاده است، در برابر حوادث ناگوار استقامت مى‌كند و انبوه مصائب او را درهم نمى‌شكند».

7- صبر وسيله پيروزى بر دشمن است‌

تمام سطور تاريخ جهان حاكى از اين حقيقت است كه پيروزيها در سايه استقامتها به دست آمده است، به همين جهت در آخرِ روايتى طولانى كه از امام صادق عليه السلام نقل شده، چنين مى‌خوانيم:

«فَمَنْ صَبَرَ وَ احْتَسَبَ لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يُقِرُّ اللّهُ لَه عَيْنَهُ فِى أعْدَائِهِ» [2]

منظور از احتساب، در اين حديث اين است كه انسان كارى را براى خدا انجام دهد و به حساب او بگذارد؛ هر كس چنين كند از دنيا نمى‌رود مگر اين كه بر دشمن پيروز خواهد شد.

[1]. اصول كافى، ج 2، ص 93، ح 9.

[2]. همان، باب صبر، ح 3.