در آيات قرآن نيز اشاره‌هايى به آثار و فلسفه توكّل مى‌يابيم:

« «وَ مَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَ قَدْ هَدانا سُبُلَنَا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلَى‌ مَآ آذَيْتُمُونَا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ»؛ و چرا بر خدا توكّل نكنيم‌با اين كه ما را به راههاى (سعادت) رهبرى كرده است؟! و ما به طور مسلّم در برابر آزارهاى شما صبر خواهيم كرد (و دست از رسالت خويش بر نمى‌داريم) و توكّل كنندگان بايد فقط بر خدا توكّل كنند». [1]

و نيز:

« «الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيماناً وَ قَالُواْ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ»؛ اين ها كسانى بودند كه (بعضى از) مردم به آنها گفتند: مردم‌ [لشكر دشمن‌] براى (حمله به) شما اجتماع كرده‌اند و از آنها بترسيد امّا اين سخن بر ايمانشان افزود و گفتند خدا ما را كافى است، و او بهترين حامى ماست!». [2]

و نيز:

« «إِذْ هَمَّتْ طِّائِفَتَانِ مِنْكُمْ أنْ تَفْشَلَا وَ اللَّهُ وَلِيُّهُمَا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ»؛ (و نيز به يادآور) زمانى را كه دو گروه از شما تصميم گرفتند سستى نشان دهند (و از وسط راه بازگردند) و خداوند پشتيبان آنها بود (و به آنها كمك كرد كه از اين فكر باز گردند) و افراد باايمان بايد تنها بر خدا توكّل كنند». [3]

و نيز:

« «فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ»؛ امّا هنگامى كه تصميم گرفتى (قاطع باش) و بر خدا توكّل كن». [4]

[1]. سوره ابراهيم، آيه 12.

[2]. سوره آل عمران، آيه 173.

[3]. سوره آل عمران، آيه 122.

[4]. سوره آل عمران، آيه 159.