2- دعوت به پاكى، نيكى و پرهيزكارى‌

دعا كننده براى استفاده از نيروى بى‌پايان پروردگار، چاره‌اى ندارد كه پيوند خود را با او محكم كند، به ذات او نزديك شده و مظهرى از صفات جمال و جلال او كه منبع پاكى و نيكى است گردد. آيا با انواع آلودگى، ممكن است انتظار اجابت داشته باشد؟!

3- دعا به معناى واقعى عامل مهمّ تربيت است‌

قطع نظر از دعاهاى تصنّعى و بى‌روح و تشريفاتى كه در غالب موارد فاقد همه شرايط استجابت است، دعاهايى كه همه يا قسمتى از شرايط گذشته را دربرداشته باشد، عاملى براى تربيت انسانها محسوب مى‌شود. هر قدر مسأله مورد نياز انسان مهمتر، و اميد به استجابت بيشتر باشد، كوشش و تلاش در فراهم آوردن شرايط ذكر شده براى استجابت فزونتر و اثر عميق دعا در تربيت اخلاقى افراد محسوس‌تر خواهد بود.

به همين جهت همواره در يك جلسه دعا (البتّه دعاى واقعى نه تشريفاتى) با قيافه‌هايى روبه‌رو مى‌شويم كه آثار معنويّت، پاكى، درستى و فضيلت انسانى در آن به طور كامل ديده مى‌شود كه در هاله‌اى از پرهيزكارى فرو رفته است. البتّه دوام اين حالات بستگى به ميزان عمق دعا و شرايط آن دارد، ولى به هر حال هر دعا كننده‌اى وجود اين كيفيّت روحى را به اختلاف مراتب در خود احساس مى‌كند.

4- اثر عميق محتويّات دعا

دعاهاى فراوانى داريم كه هر فرد بى‌نظرى گواهى مى‌دهد كه محتويّات آنها در يك سطح عالى و آموزنده است. اين دعاها، از نظر اين كه در بهترين شرايط تلقين‌