بخش سوّم‌

الى اللّه اشكو من معشر يعيشون جهّالا، و يموتون ضلالا، ليس فيهم سلعة ابور من الكتاب اذا تلى حقّ تلاوته، و لا سلعة انفق بيعا و لا اغلى ثمنا من الكتاب اذا حرّف عن مواضعه، و لا عندهم انكر من المعروف، و لا اعرف من المنكر!

ترجمه‌

به خدا شكايت مى‌برم از گروهى كه در جهل و نادانى زندگى مى‌كنند و در گمراهى جان مى‌دهند و مى‌ميرند! گروهى كه در ميان آنها متاعى كسادتر از قرآن مجيد نيست، اگر درست خوانده و تفسير شود! و متاعى بهتر و گرانبهاتر از آن، نزد آنها وجود ندارد، اگر آن را از مفاهيم اصليش تحريف كنند (و مطابق هواى نفس آنها تفسير نمايند)! نزد آنها چيزى زشت و ناشناخته‌تر از معروف نيست! و (چيزى) نيكوتر و آشناتر از منكر وجود ندارد (چرا كه تمام وجود زشتشان هماهنگ با منكرات است و بيگانه از نيكى و معروف)!

شرح و تفسير

در آخرين فراز اين خطبه، امام (ع) شكايت اين گونه جاهلان عالم‌نما و قاضيان نادان و دنياپرست و خودخواه و مغرور را به درگاه خداوند مى‌برد و با دلى پر درد و آهى سوزان از آنها شكوه مى‌كند، مى‌فرمايد: