خطبه هفدهم و من كلام له عليه السلام فى صفة من يتصدى للحكم بين الامة و ليس لذلك باهل‌

و فيها: ابغض الخلائق الى اللّه صنفان:

بخش اوّل‌

الصنف الاوّل: انّ ابغض الخلائق الى اللّه رجلان: رجل وكله اللّه الى نفسه، فهو جائر عن قصد السّبيل، مشغوف بكلام بدعة، و دعاء ضلالة، فهو فتنة لمن افتتن به، ضالّ عن هدى من كان قبله، مضلّ لمن اقتدى به في حياته و بعد وفاته، حمّال خطايا غيره، رهن بخطيئته. [1]

ترجمه‌

از گفتارهاى امام (ع) است در باره كسى كه بدون شايستگى و لياقت، متصدّى مقام قضاوت در ميان مردم مى‌شود و در اين خطبه آمده است:

[1] در كتاب «مصادر نهج البلاغه» اين خطبه را از جماعتى از بزرگان علما كه قبل از «سيّد رضى» مى‌زيسته‌اند نقل مى‌كند، از جمله:

1- «كلينى در كافى» با دو طريق. 2- «ابن قتبه» در كتاب «غريب الحديث». 3- «ابو طالب مكّى» در «قوّت القلوب». 4- «هروى» در «الجمع بين الغريبين». 5- «قاضى نعمان» در كتاب «اصول المذهب».

سپس از بزرگان ديگرى كه بعد از «رضى» مى‌زيسته‌اند نيز نقل مى‌كند، مانند: «شيخ طوسى در امالى»، «طبرسى در احتجاج» و «مفيد در ارشاد».