اين قانون كه در عالم كبير صادق است در عالم صغير يعنى وجود يك انسان نيز صدق مى‌كند. تعادل در ميان قواى مختلف جسم و جان رمز سلامت و بقا و حيات انسان است.

تركيبات مختلف خون و تعادل تحريكات اعصاب «سمپاتيك» و «پاراسمپاتيك»، ميزان ضربان قلب، وزن بدن، مقدار فشار و غلظت خون، تعادل دستگاه تنفّس و بالاخره حركت همه چيز در خط مستقيم ميانه، پايه اصلى سلامت ما را تشكيل مى‌دهد و اگر ذرّه‌اى از ذرّات وجود ما از آن خط ميانه به سوى افراط يا تفريط منحرف شود، واكنش آن در جسم و جان ما ظاهر مى‌شود.

قرآن امّت اسلامى را به عنوان يك امّت وسط ستوده و به همين دليل آنها را حجّت بر ساير مردم جهان قرار داده كه مى‌توانند با قياس خود بر اين معيار سنجش الهى، كاستيها و زياده‌رويها را تشخيص دهند و اصلاح كنند.

در كلام پر نور امام (ع) روى اين مسأله تأكيد شده و جادّه اصلى همان طريق وسطى معرفى شده است كه آيات قرآن و آثار نبوّت را در آن مى‌توان يافت و راه نفوذ در سنّت معصومان و طريق نجات در آن شمرده شده است.

انحراف از اين خط مستقيم چه بدبختيهاى عظيمى براى جامعه بشرى به بار مى‌آورد و هميشه يكى ديگرى را به دنبال خود مى‌كشاند. هميشه افراطها سرچشمه تفريطها و بالعكس است.

يك روز در دنيا چنان در مسأله مالكيّت شخصى افراط مى‌كنند كه همه سرمايه‌ها در دست افرادى معدود قرار مى‌گيرد و قشر عظيم امّتها محروم و فقير مى‌شوند. روز ديگر محرومان قيام مى‌كنند و مالكيّت شخصى را حتّى در شكل معتدلش نفى مى‌كنند و مرام و مكتبى را روى كار مى‌آورند كه بعد از هفتاد سال تلاش و كوشش ثمره‌اى جز فقر، بدبختى و عقب‌ماندگى ندارد! و در اين ميان خونهاى زياد و بى‌حسابى ريخته مى‌شود!