هر انسانى اختيارى است نه اجبارى. اين انسانها هستند كه به او چراغ سبز نشان مى‌دهند و جواز ورودش را در كشور وجود خويش صادر مى‌كنند، مى‌فرمايد:

« (اين زشت سيرتان) شيطان را ملاك و اساس كار خود قرار دادند» (اتّخذوا الشّيطان لامرهم ملاكا) «ملاك» از ماده «ملك» به معناى اساس و پايه چيزى است.

مثلا گفته مى‌شود قلب ملاك تن است يعنى قوام و اساس آن را تشكيل مى‌دهد.

اين همان چيزى است كه در قرآن مجيد به روشنى به آن اشاره شده، مى‌فرمايد: «إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ»، او بر كسانى كه ايمان دارند و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند تسلّطى ندارد، تسلّط او تنها بر كسانى است كه او را به سرپرستى خود برگزيده‌اند و كسانى كه به وسيله او شرك مى‌ورزند (و به فرمانهايش به جاى فرمان خدا گردن مى‌نهند)». [1] بنا بر اين، كلام مزبور همانند آيات قرآن، پاسخى است به كسانى كه در مورد سلطه شيطان بر بنى آدم خرده مى‌گيرند كه چگونه خداوند اين موجود خطرناك را بر نوع انسان مسلّط ساخته و در عين حال از آنها مى‌خواهد پيروى شيطان نكنند. اين سخن مى‌گويد: شيطان از ديوار و پشت بام وارد نمى‌شود، بلكه در مى‌زند هر كس در را به روى او گشود، وارد خانه دلش مى‌شود و آن كس كه در را نگشايد، باز مى‌گردد.

درست است كه او به هنگام در زدن اصرار مى‌ورزد و پافشارى مى‌كند، ولى در برابر او فرشتگان الهى نيز هشدار مى‌دهند و امدادگرى مى‌كنند.

در مرحله دوّم مى‌فرمايد: « (بعد از اين انتخابى كه از سوى گمراهان انجام مى‌شود، شيطان نيز انتخابى مى‌كند و آن اين كه) آنها را به عنوان دامها (يا شريكان)

[1] سوره نحل، آيات 99 و 100.