خطبه هفتم و من خطبة له عليه السّلام يذمّ فيها اتباع الشّيطان‌

اتّخذوا الشّيطان لامرهم ملاكا، و اتّخذهم له اشراكا، فباض و فرّخ فى صدورهم، و دبّ و درج فى حجورهم، فنظر باعينهم، و نطق بالسنتهم، فركب بهم الزّلل، و زيّن لهم الخطل، فعل من قد شركه الشّيطان فى سلطانه، و نطق بالباطل على لسانه! [1]

ترجمه‌

خطبه‌اى از آن حضرت كه در آن پيروان شيطان را مذمّت مى‌كند:

(اين زشت سيرتان) شيطان را ملاك و اساس كار خود قرار داده‌اند، او نيز آنها را به عنوان دامهاى خويش (يا شريكان خود) برگزيد و به دنبال آن در سينه‌هاى آنها تخمگذارى كرد، سپس آن را مبدّل به جوجه نمود. اين جوجه‌هاى شيطانى از درون سينه‌هاى آنان خارج شده، در دامانشان حركت كرد و پرورش يافت (و سرانجام كارشان به جايى رسيد كه) شيطان با چشم آنها نگاه كرد و با زبانشان سخن گفت. آنها را بر مركب لغزشها سوار كرد و سخنان فاسد و هزل و باطل را در نظرشان زينت بخشيد، و به‌

[1] در «مصادر نهج البلاغه» آمده است كه اين «خطبه» را «زمخشرى» در «ربيع الابرار» (جلد 1، ورقه 109) آورده است و «ابن اثير» در «النهاية» فى «غريب الحديث» (جلد 2، صفحه 50) بخشى از آن را ذكر كرده است.