اى شيخ اين دو تن، فرزندان منند، آنان را به نزد شما آوردم كه به ايشان فقه بياموزى! شيخ مفيد به ياد خواب شب گذشته خويش افتاد و گريه كرد و آن گاه داستان خواب خود را براى فاطمه بازگو نمود.

آرى بدينسان شيخ مفيد به تعليم و تربيت آن دو كودك همّت گماشت و خداوند نيز بر آنان منّت گذاشت و درهاى دانش و فضايل فراوانى را به روى آنان گشود و از آنان آثار ماندگار و مفيدى در روزگار به جاى ماند.

اين داستان را ابن ابى الحديد نيز در شرح خود جلد 1، صفحه 41 آورده است.

شاگردان سيّد رضى‌

جمعى از بزرگان شيعه و سنّى از وى روايت كرده‌اند كه علامه امينى نام 9 تن از شاگردان او را نقل كرده مى‌گويد. از كسانى كه از سيّد رضى روايت مى‌كنند مى‌توان به برادر بزرگوارش سيّد مرتضى و شيخ الطائفه، ابو جعفر محمد بن حسن طوسى اشاره كرد.

«سيّد رضى» با همّت عالى خود، مدرسه‌اى شبانه‌روزى براى تحصيل و اسكان طلّاب و دانشجويان علوم دينى تأسيس كرد و آن را «دار العلم» ناميد. او نخستين كسى است كه در اسلام مدرسه علمى شبانه‌روزى با كليّه لوازم و كتابخانه تأسيس كرد. [1]

[1] يادنامه علامه شريف رضى، صفحه 29.