استادان سيّد رضى‌

علامه امينى نام چهارده تن را به عنوان استاد سيّد رضى ذكر مى‌كند كه از آن ميان مى‌توان به افراد زير اشاره كرد:

1- ابو سعيد حسن بن عبد اللّه بن مرزبان نحوى، معروف به سيرافى متوفاى 368. سيّد رضى در حالى كه سنّش به ده سال نرسيده بود نزد وى نحو آموخت.

2- ابو على حسن بن احمد فارسى، نحوى معروف، متوفاى 377.

3- هاون بن موسى.

4- ابو يحيى عبد الرحيم بن محمّد، معروف به «ابن نباته» خطيب زبردست و معروف، متوفاى 394.

5- قاضى عبد الجبار، از علماى معروف شافعى معتزلى.

6- كه در واقع بزرگترين استاد سيّد رضى است. فقيه، محدّث و متكلم بزرگ شيعى، شيخ مفيد است كه داستان شاگردى سيّد رضى و برادرش سيّد مرتضى نزد وى شنيدنى است.

مؤلف كتاب «الدرجات الرفيعه» مى‌گويد: شيخ مفيد شبى در خواب ديد حضرت زهرا (س) دست دو فرزند كوچكش، حسن و حسين (ع) را گرفته و وارد مسجد كرخ (يكى از محلّه‌هاى قديمى بغداد) شد و آنها را به وى سپرد و گفت: به اين دو فرزندم فقه بياموز! (و قالت له: علّمهما الفقه).

شيخ مفيد شگفت زده از خواب برخاست، چون صبح شد، مطابق معمول به آن مسجد رفت مدّتى نگذشته بود كه ديد فاطمه مادر پاك و پارساى سيّد رضى همراه با خدمتكاران خويش وارد مسجد شد. در حالى كه فرزندان كوچكش سيّد رضى و سيّد مرتضى را به همراه داشت، شيخ مفيد تا آنان را ديد از جا برخاست و به فاطمه سلام كرد. فاطمه رو به شيخ كرد و گفت: