گونه كه در «يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ» مى‌گوييم.

آرى آنها نه به قوّت و قدرت خود بلكه به حول و قوّه الهى، اين كار مهمّ را بر دوش گرفته‌اند و در عين حال تسبيح او مى‌گويند و تقديس او مى‌كنند و طبق آيه 7 سوره غافر براى مؤمنان استغفار مى‌نمايند: «الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا».

4- معصوم بودن فرشتگان‌

فرشتگان ويژگيهاى زيادى دارند كه در عبارات فوق به قسمتى از آنها (در مورد گروهى كه كارشان عبادت خداست) اشاره شده بود: نه خواب چشمان، آنها را فرو مى‌گيرد، نه از تسبيح خداوند خسته مى‌شوند، نه سهو و نسيان بر آنها عارض مى‌شود و نه سستى ابدان.

در قرآن مجيد نيز تصريح شده است كه آنها هرگز آلوده گناه و معصيت نمى‌شوند: «بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ»، آنها بندگان شايسته و گرامى او هستند كه هرگز در سخن، بر او پيشى نمى‌گيرند و به فرمان او عمل مى‌كنند» [1] و در مورد فرشتگان مأمور عذاب مى‌فرمايد: «لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ»، هرگز مخالفت فرمان او نمى‌كنند». [2] بعضى تصوّر مى‌كنند، معصوم بودن و نبودن در مورد آنها مفهوم ندارد، ولى اين صحيح به نظر نمى‌رسد. درست است كه انگيزه‌هاى گناه مانند شهوت و غضب در آنها نيست (يا بسيار ضعيف است) ولى نبايد فراموش كرد كه آنها فاعل مختارند و قدرت بر مخالفت دارند و حتّى از آيات قرآن استفاده مى‌شود كه آنها از

[1] سوره انبياء، آيات 26 و 27.

[2] سوره تحريم، آيه 6.