«و گروهى كه پيوسته در حال قيامند و هرگز از اين حالت جدا نمى‌شوند» (و صافّون‌ [1] لا يتزايلون).

بعضى «صافّون» را در اين جا به معنى «صف كشيده براى عبادت» گرفته‌اند و برخى به معنى بال و پرها در آسمان گشوده (به قرينه تعبيرى كه در قرآن در مورد پرندگان آمده است كه مى‌فرمايد: «أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صافَّاتٍ»، آيا آنها پرندگان را در بالاى سر خود نديدند كه بالهاى خود را گشوده‌اند»). [2] اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور، ايستادن در صفوف منظّم و آماده اطاعت فرمان و انجام اوامر بودن است.

ولى احتمال اوّل با جمله‌هاى قبل و بعد، تناسب بيشترى دارد، در واقع همان گونه كه عبادتهاى ما داراى سه حالت عمده است قيام و ركوع و سجود، آنها نيز هر گروهى غرق در يكى از اين سه عبادتند.

تعبير به‌ «صافّون» يا اشاره به صفوف منظّم ملائكه است و يا قيام منظم هر كدام. درست همان گونه كه در خطبه همّام در باره متقين آمده است كه مى‌فرمايد: «شبها بر پا ايستاده‌اند و پاهاى خود را در كنار هم قرار داده‌اند و مشغول قرائت قرآن هستند» (امّا اللّيل فصافّون اقدامهم تالين لاجزاء القرآن). [3] «و گروه ديگرى كه پيوسته در حال تسبيح خدا هستند و هرگز خسته نمى‌شوند» (و مسبّحون لا يسأمون).

ظاهر اين جمله اين است كه آنها گروه ديگرى غير از سه گروهى كه در سجود و ركوع و قيامند، مى‌باشند (هر چند بعضى از مفسّران نهج البلاغه احتمال داده‌اند

[1] «صافّون» جمع «صافّ» (بر وزن حادّ) از مادّه «صفّ» به معناى مساوات است و در اصل از «صفصف» كه به معناى زمين صاف است، گرفته شده است.

[2] سوره ملك، آيه 19.

[3] نهج البلاغه، خطبه 193.