مثل ضميمه كردن يك سير نبات و فروختن آن به چند صد برابر قيمت واقعى، نه تنها از بين نمى‌رود، بلكه معامله را سفيهانه‌تر مى‌كند!!

ج: هشام بن سالم سومين فلسفه تحريم ربا را از حضرت امام صادق عليه السّلام چنين نقل مى‌كند: «انّما حرّم اللّه الرّبا كيلا يمتنعوا من صنايع المعروف؛ خداوند ربا را حرام كرد تا مردم از قرض الحسنه امتناع و خوددارى نورزند.» [1]

منظور از «صنايع معروف»، همان گونه كه از بعضى از روايات استفاده مى‌شود، «قرض الحسنه» است. [2]

رباخوارى باعث نابودى عواطف و احساسات انسانى مى‌شود، و اين سبب مى‌شود كه مردم به همديگر قرض الحسنه ندهند، شارع مقدّس براى جلوگيرى از اين مطلب، رباخوارى را تحريم نموده است، و روشن است كه با به كار بردن حيله‌هاى شرعى ربا، نه تنها قرض الحسنه گسترش نمى‌يابد، بلكه كمتر كسى حاضر به پرداخت آن به نيازمندان مى‌شود!

نتيجه اين كه از آيات قرآن و روايات معصومان عليه السّلام و دليل عقل، استفاده شد كه روايات حيل در گروه اوّل با عقل و آيات قرآن و روايات ديگر، سازگارى ندارد و از نظر مبانى اصول فقه قابل قبول نيست.

[1]. وسائل الشّيعه، جلد 12، ابواب الرّبا، باب 1، حديث 9؛ روايات 3 و 4 و 10 و 11 همين باب نيز مانند اين حديث است.

[2]. در روايت محمّد بن سنان، به نقل از امام رضا عليه السّلام (يعنى حديث 11، باب 1، از ابواب ربا، جلد دوازدهم وسائل الشّيعه) به اين مطلب تصريح شده است.