و مستور ساختن است، گرفته‌اند، و اين كلمه را اشاره به پرده‌پوشى بر اسرار حاجتمندان آبرومند دانسته‌اند، البتّه اين تفسير با آنچه در بالا گفتيم منافاتى ندارد، زيرا اگر مغفرت به معنى وسيع تفسير شود، هم عفو و گذشت را در برخواهد داشت، هم «پوشانيدن و مستور داشتن اسرار نيازمندان» را.

در تفسير «نور الثّقلين» از پيغمبر گرامى اسلام چنين نقل شده:

«إذا سئل السّائل فلا تقطعوا عليه مسألته حتّى يفرغ منها ثُمَّ ردّوا عليه بوقارٍ ولينٍ امّا ببذل يسير أو ردّ جميل فإنّه قد يأتكم من لّيس بأنس ولا جان ينظرونكم كيف صنيعكم فيما خوّلكم اللَّه تعالى»

در اين حديث پيامبر صلى الله عليه و آله گوشه‌اى از آداب انفاق را روشن ساخته مى‌فرمايد: «هنگامى كه حاجتمندى از شما چيزى بخواهد گفتار او را قطع نكنيد تا تمام مقصود خويش را شرح دهد، سپس با وقار و ادب و ملايمت به او پاسخ بگوييد، يا چيزى كه در قدرت داريد در اختيار او بگذاريد، و يا به طرز شايسته‌اى او را باز گردانيد، زيرا ممكن است سؤال كننده فرشته‌اى باشد كه مأمور آزمايش شما است، تا ببيند در برابر نعمتهايى كه خداوند به شما ارزانى داشته چگونه عمل مى‌كنيد!

«وَاللَّهُ غَنِىٌ حَلِيمٌ»

جمله‌هاى كوتاهى كه در آخر آيات قرآن آمده است و صفاتى از صفات خداوند را بيان مى‌كند، با مضمون همان آيه حتماً ارتباط دارد، و با توجّه به اين نكته منظور از جمله‌ «وَاللَّهُ غَنِىٌ حَلِيمٌ؛ خدا بى‌نياز و بردبار است.» گويا اين است كه چون بشر طبعاً طغيانگر است با رسيدن به مقام و ثروت خود را