عصمت پيامبران‌

پيامبران چون در رهبرى خود لازم است از هر نظر، مورد اعتماد باشند، بايد مرتكب هيچ‌گونه اشتباه، خطا و گناه نشوند، يعنى بايد از حيث اشتباه و گناه از طرف خداوند مصونيّت داشته باشند، چرا كه در غير اين صورت نمى‌توانند صددرصد مورد اعتماد باشند، بلكه احتمال اشتباه يا گناه درباره آنان، پايه‌هاى اعتماد را متزلزل ساخته، و نمى‌توانند سرمشق خوبى براى همگان باشند تا رفتار، گفتار و افكار آنها مورد اقتباس قرار گيرد.

اين مصونيّت از اشتباه و گناه را «عصمت» مى‌گوييم و كسانى كه داراى اين صفت هستند «معصوم» مى‌ناميم.

هدف پيامبران‌

برنامه پيامبران، تعليم و تربيت انسان، و تحكيم پايه‌هاى عدالت اجتماعى و مبارزه با هرگونه خرافه و انحراف از توحيد، حق و عدالت، و هرگونه فساد و تبعيض نارواست.

قرآن مى‌فرمايد: «لَقَدْ ارْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِنَاتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزَان‌ لِيَقُومَ الَّناسُ بِالْقِسْط؛ ما پيامبران خود را با دلايل آشكار و كتب آسمانى و قوانين لازم فرستاديم تا مردم جهان را به عدل و داد، رهبرى كنند». [1]

و در مورد پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

[1]. سوره حديد، آيه 25.