هنگامى كه تمام كتب و آثار گرانبهاى كتابخانه‌ها و موزه‌هاى اروپا را با چراغ معرفت مطالعه كنيم، آن وقت خواهيم دايد كه نفوذ عرب (مسلمانان) كه هنوز هم در ما هست‌ در تمدّن قرون وسطى (از قرن پنجم تا پانزدهم ميلادى) خيلى بيش از آن است كه تاكنون تشخيص داده‌اند. [1]

اين سخن، با گفتار كسى كه مى‌گويد: «به جاى توجّه به فلسفه قديم، به سراغ فلسفه غرب برويد كه زنده و سيّال و پرتحرّك است؛ نه مثل فلسفه شرق جامد و يخ‌بسته و راكد و تكرار مكرّر ...!» (شماره 1500) چقدر فاصله دارد!

اين گفتار كه‌ غرب‌زدگى‌ بصورت تنفّرآميزى از آن مى‌بارد، مسلّماً در برابر شهادت كسانى كه اين نويسنده به وكالت از طرف آنها حرف مى‌زند، نمى‌تواند ارزش داشته باشد.

اصولًا اين نياز به بحث و استدلال ندارد كه‌ «كانون فلسفه» شرق بوده و هست. فلسفه از شرق برخاسته و هم‌اكنون اصيل‌ترين افكار فلسفى در شرق است.

[1] ميراث اسلام، صفحه 262.