سؤال 989- زن يا دخترى (نعوذ باللّه) به ميل خود مرتكب
عمل منافى عفّت مىگردد، و عمل زشت او در ملأ عام افشا مىشود، سپس به خاطر عمل
ننگين خود، دست به خودكشى مىزند. آيا ديه اين زن، يا دختر، بر عهده زانى است؟
جواب: زانى مرتكب گناه بسيار بزرگى شده است؛ ولى ديه
بر عهده او نيست.
سؤال 990- برخى از معلّمان زن در ساعت كار و تدريس، به
فعاليّتهاى جنبى ديگرى، مثل بافتنى و خواندن روزنامه و مانند آن- كه مربوط به
تدريس نيست- مىپردازند، اين امور در ساعت رسمى كار چه حكمى دارد؟
جواب: جايز نيست.
سؤال 991- آيا از حديث
«خير للنساء ان لا يرين الرجال و لا
يراهن الرجال»
[1] كه از حضرت فاطمه زهراء، سلام اللّه عليها، روايت شده، استحباب پوشانيدن چهره
و عدم ورود در مسائل اجتماعى، به جزء مواردى كه با اذن ولىّ فقيه زمان باشد،
استفاده نمىشود؟
جواب: هنگامى كه ضرورتهاى سياسى و اجتماعى ايجاب
كند، زنان مىتوانند با حفظ جهات عفّت، وارد اين صحنهها شوند؛ همانگونه كه از آن
بانوى بزرگوار نيز نقل شده است.
سؤال 992- آيا در صورت بىحجابى ارحام و خويشاوندان، و
عدم وجود شرايط نهى از منكر، بازهم صله رحم واجب است؟
جواب: در صورتى كه سبب امضاء اعمال آنها نشود، بايد
صله رحم [2] را به
جا آورد؛ و تا آنجا كه ممكن است با زبان خوش امر به معروف و نهى از منكر كرد.
سؤال 993- كنوانسيون «محو كلّيه أشكال تبعيض عليه زنان»
بزودى جهت بررسى در دستور كار مجلس شوراى اسلامى قرار خواهد گرفت، از آنجا كه اين
معاهده بين المللى مشتمل بر موادّى است كه از نظر فقهى مورد سؤال واقع شده، نظر
مبارك خود را نسبت به
[2]. صله رحم يعنى پيوند با
خويشاوندان، گاه با ديدار آنها حاصل مىشود، و گاه با نامه، يا تلفن، يا دعوت از
آنان، يا طرق ديگر، تحقّق مىيابد. و خويشاوندان خيلى دور را شامل نمىشود. و
مادام كه محذور و مانع شرعى و عرفى در كار نباشد، نبايد قطع گردد.