3- جمله‌ «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ» شاهد سومى بر ويژگى خاصّ اين آيه است، مطلبى كه پيامبر صلى الله عليه و آله مأمور به ابلاغ آن شده است، اساس و ستون رسالت و نبوّت است؛ چرا كه اگر پيامبر صلى الله عليه و آله آن را به انجام نرساند، گوئيا نبوّت خويش را به انجام نرسانيده است!

4- تضمينى كه خداوند در اين آيه شريفه براى حفظ جان پيامبر صلى الله عليه و آله كرده و به او وعده محافظت در مقابل خطرات احتمالى داده، نشانه ديگرى بر بزرگى و اهمّيّت مضمون اين آيه مباركه است.

محتواى مأموريّت پيامبر صلى الله عليه و آله بقدرى سرنوشت‌ساز و مهم است كه احتمال خطرات جانى مى‌رود و واكنشهاى مختلف را بعيد نمى‌سازد؛ ولى خداوند پيامبرش را در مقابل تمام خطرات و ضررهاى احتمالى بيمه و ضمانت مى‌كند.

راستى مطلب مهمّى كه آيه تبليغ از آن خبر مى‌دهد چيست؟

مأموريّت مهمّ پيامبر اسلام كه احتياج به تضمين صريح الهى دارد كدام است؟

پيامبر صلى الله عليه و آله بايد چه مطلبى را به مردم بگويد كه مساوى با تمام رسالت اوست؟

خداوند از پيامبرش صلى الله عليه و آله چه چيزى را مى‌خواهد كه از سويى او را تهديد و از سوى ديگر وعده حفظ جانش را مى‌دهد؟

خلاصه اين كه: موضوع اين آيه با اين همه تأكيدهاى بى‌نظير و كم سابقه چيست؟

براى رسيدن به پاسخ اين سؤالات دو راه وجود دارد:

نخست تفكّر و تأمّل و دقّت در مضمون و محتواى خود آيه، با قطع نظر از تمام رواياتى كه از شيعه و سنّى در تفسير آن وارد شده و با صرف نظر از تاريخ و سخنان مفسّران.

ديگر اين كه آيه شريفه را در سايه احاديث و رواياتى كه در شأن نزول آن وارد شده تفسير كنيم.