«وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ‌»- از آنجا كه اين مأموريّت حسّاس و ويژه، خطراتى دارد و احتمال بروز واكنشهاى پنهان و آشكارى از سوى اشخاص ضعيف الايمان و منافق مى‌رود، لذا خداوند متعال حفظ جان پيامبر صلى الله عليه و آله را در برابر خطرات احتمالى تضمين مى‌كند.

«إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ*»- خداوند متعال هر چند كه همه را مشمول هدايت خود قرار مى‌دهد، امّا كسانى كه لجاجت كنند و با پافشارى‌هاى بيجا بر افكار و عقائد خود اصرار ورزند، شايسته هدايت نمى‌داند و آنها را هدايت نمى‌كند.

با تأمّل در مضمون و محتواى آيه فوق، در مى‌يابيم كه اين آيه از مطلب بسيار مهمّى خبر مى‌دهد؛ زيرا آيه شريفه با تأكيدات فراوان و بى‌سابقه‌اى همراه شده است:

1- آيه با خطاب‌ «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ»* شروع مى‌شود، و همان طور كه گذشت اين خطاب نشانگر اهمّيّت و ويژگى خاصّ مطلب و موضوعى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله به خاطر آن مورد خطاب واقع شده است.

2- كلمه‌ «بَلِّغْ» نشانه ديگرى بر ويژگى خاصّ مضمون آيه فوق است، زيرا:

اوّلًا: اين كلمه منحصر به فرداست و در سراسر قرآن فقط در اين آيه به كار رفته است.

ثانياً: به گفته «راغب» در كتاب «مفردات» اين كلمه تأكيد بيشترى نسبت به كلمه «أَبْلَغْ» دارد؛ زيرا هر چند اين كلمه نيز تنها در يك آيه قرآن آمده است‌ [1]، ولى شايد در كلمه «بَلّغ» علاوه بر تأكيد، تكرار نيز نهفته باشد. يعنى اين مطلب آن قدر مهم است كه بايد حتماً آن را به مردم برسانى و براى آنها تكرار كنى. [2]

[1] سوره توبه، آيه 6.

[2] پيامبر صلى الله عليه و آله عملًا نيز چنين كرد، آن حضرت مسأله جانشينى حضرت على عليه السلام را از اوّلين روزهاى ظهور اسلام تا هنگام وفات بارها به مردم گوشزد كرد.