طبيعت، آفريدگار عاقل و توانايى وجود دارد، پس چرا ميكروب را آفريد، تا اين
همه وسايل دفاعى در بدن جانداران خلق كند؟
بهتر آن نبود كه نه ميكروب مىآفريد و نه دستگاه دفاعى را؟! خوشبختانه
تجربيّات و تحقيقات علمى اين اشكال را براى ما حل كرده است. يكى از دانشمندان در
اين باره مىگويد:
اگر ميكروبهاى مضرّ وجود نداشت، اندازه قد انسان از 80 سانتى متر تجاوز
نمىكرد!
اين جانداران با آزار، در رشد و نموّ بدن تأثير بسزايى دارند، زيرا حملات پى
در پى ميكروب باعث مىشود گلبولها و ساير نيروهاى بدن بيشتر فعّاليّت كنند و
بديهى است كه هر چه فعّاليّت نيروهاى بدن در مقابل احساس خطر و مبارزات شدّت يابد،
به همان اندازه قوىتر شده و رشد و نموّش بيشتر خواهد بود.
همواره رقابت، آمادگى و مبارزه، بهترين راه و وسيله ترقّى و پيشرفت است، به
طورى كه از همين عوامل در پيشرفتهاى اقتصادى، سياسى و علمى نيز استفاده مىشود. [1]
بنابراين چه جاى تعجّب است كه رشد و نموّ و پيشرفت بدن ما هم معلول رقابت
اجزاى تشكيلدهنده آن، با عوامل تخريبى باشد؟!
[1]. همان گونه كه در كشورهاى مترقّى
و دموكراتيك اغلب بيش از يك حزب سياسى وجود دارد كه هر كدام براى بدست آوردن زمام
سياست و حكومت و عقب زدن ديگران فعّاليّت و كوشش مىكنند. اين رقابت سياسى كه به
صورت عملى در صحنه سياست بوجود مىآورند، در تقويت و پيشرفت كشورها تأثير شايانى
دارد.
همچنين براى اينكه چرخهاى اقتصاد يك مملكت با سرعت بيشترى به گردش در آيد
اغلب از همين راه (ايجاد رقابت سالم در ميان كارگردانان اقتصاد و توليد كنندگان)
استفاده بيشترى مىبرند.
در پيشرفتهاى علمى نيز رقابت، نقش مهمّى بازى مىكند و به طورى كه تاريخ علوم
نشان مىدهد، بيشتر پيشرفتها و موفّقيّتهاى علمى كه نصيب دانشمندان بشر گرديده،
در سايه رقابت و همچشمى صورت گرفته است؛ البتّه بيشتر علوم مادّى و طبيعى منظور
است.