شبكه آگاهى و سازمان اطّلاعات مغز هستند كه به وسايل گوناگونى مجهّز مى‌باشند و هر كدام در حوزه مأموريّت خود با مهارت زياد مشغول جمع آورى اخبار و گزارش آن به مركز فرماندهى هستند.

به عنوان مثال چشم، منظره و اشياى خارج را به خوبى دريافت كرده، به وسيله دستگاه مجهّز مخصوصى شبيه به دستگاه عكاسى از آنها عكس بردارى نموده و تصوير آنها را خيلى سريع به مغز انتقال مى‌دهد. گوش هم صداهاى گوناگون را با دستگاه مخصوص خود گرفته، به مغز گزارش مى‌كند. همچنين ساير حواس كه ساختمان و طرز كار هر كدام به نوبه خود شرح مفصّلى دارد.

لب‌تر اينكه حواسّ مذكور، يك نوع همكارى سرّى و عميق با هم دارند، زيرا در مورد يك حادثه، همه با هم كار مى‌كنند و جريانات مربوطه را به مغز گزارش مى‌دهند؛ مغز هم در يك لحظه همه آنها را گرفته و بلافاصله دستورات لازم را صادر مى‌كند؛ يعنى هنگام مخابره با چشم از گزارشات گوش غفلت ندارد و با استفاده از يك سيستم تناوب سريع، با اطّلاعاتى كه از راه حواسّ ديگر مى‌رسد، همه را به دقّت بررسى كرده و تصميم خود را مى‌گيرد! [1]

شگفتى‌هاى دستگاه ارتباطى:

دستگاه ارتباطى انسان از سه قسمت اصلى اعصاب، مغز و نخاع تشكيل شده كه ما در اينجا به طور اختصار قسمتى از آنها را مورد مطالعه قرار مى‌دهيم.

در بدن انسان دو نوع عصب (پى) وجود دارد كه مجموع آن دو را «سلسله اعصاب» مى‌نامند.

1. عصب دِماغى و نخاعى كه منشأ كلّيّه حركات ارادى بدن و همچنين رابط بين‌

[1]. البتّه فرمان‌هاى مراكز عصبى به وسيله اعصاب ديگرى (اعصاب محرّك) به اعضاى مختلف بدن منتقل مى‌شود، ولى اعصابى كه انعكاسات عوامل را به مركز هدايت مى‌كنند، «اعصاب حسّى» نام دارند.