درس پنجم‌

يك داستان واقعى‌

گفتيم آنها كه به زبان خدا را انكار مى‌كنند، در اعماق روحشان ايمان به خدا وجود دارد.

شك نيست كه پيروزى‌ها و موفّقيّت‌ها- مخصوصاً براى افراد كم‌ظرفيت- ايجاد غرور مى‌كند و همين غرور سرچشمه فراموشى مى‌شود؛ تا آنجا كه گاهى انسان فطريات خود را نيز به دست فراموشى مى‌سپارد. امّا هنگامى كه طوفان حوادث، زندگى او را درهم مى‌كوبد و تندباد مشكلات از هر سو به او حمله‌ور مى‌شود، پرده‌هاى غرور و خودخواهى از جلو چشم او كنار مى‌رود و فطرت توحيد و خداشناسى آشكار مى‌گردد.

تاريخ بشر نمونه‌هاى فراوانى از اين گونه اشخاص به دست مى‌دهد، كه سرگذشت زير يكى از آنها است: