ايمان شدى ...»!

حديث فوق را با عبارات مختلف گاهى مفصّل و گاهى بسيار فشرده و كوتاه، گروه عظيمى از علماء و دانشمندان اسلام در كتب خود آورده‌اند، و اين حديث از احاديث متواترى است كه احدى نمى‌تواند در صدور آن از پيامبر صلى الله عليه و آله ترديد داشته باشد، تا آن‌جا كه نويسنده محقّق «علّامه امينى» در كتاب معروف الغدير اين حديث را از صد و ده نفر از صحابه و ياران پيامبر صلى الله عليه و آله و از سيصد و شصت دانشمند و كتاب معروف اسلامى، نقل كرده است، و در غالب كتب تفسير و تاريخ و حديث برادران اهل سنّت آمده است، حتّى گروه عظيمى از علماى اسلام كتاب مستقل درباره خصوص اين حديث نگاشته‌اند، از جمله مرحوم علّامه امينى كه خود كتاب مستقل بسيار پرمايه و كم‌نظيرى در اين باره نوشته، نام بيست و شش تن از علماى اسلام را كه درباره حديث غدير «كتاب جداگانه» نوشته‌اند نام برده است.

جمعى از كسانى كه سند حديث را غير قابل انكار ديده‌اند سعى داشته‌اند در دلالت آن در مسئله امامت و خلافت ترديد كنند، و مولا را در اينجا تنها به معنى‌ «دوست» تفسير كنند، در حالى كه دقّت در مضمون حديث، و شرايط زمانى و مكانى آن و قرائن ديگر به خوبى گواهى مى‌دهد كه هدف از آن چيزى جز مسئله امامت و ولايت به معنى رهبرى همه‌جانبه خلق نبوده است: