{ هست عاقل به خاصيت در بيش هست جاهل ز خاصيت درويش }

[باب] الياء

281.يأتيكَ ما قُدِّرَ لَكَ .

{ بى يقين است بنده را تدبير باش راضى به حكمت تقدير } { كآنچه مقدور تُوست آن زان بيش به تو خواهد رسيد اى درويش }

282.يَعْمَلُ النَّمَّامُ في ساعَةٍ فِتْنَةَ أشْهُرٍ .

{ ساعتى فتنه سخن چينان ماه ها مرد را كند پژمان } { از سخن چين حذر نما زنهار كه سخن چين بلاست در گفتار }

283.يَزيدُ الصَّدَقَةُ في العُمُرِ .

{ صدقه رد هر بلا باشد دردها را همه دوا باشد } { صدقه عمر را زياده كند كار اگر بسته شد گشاده كند }

284.يَطْلُبُكَ الرِّزْقُ كَما تَطْلُبُهُ .

{ خويش را بهر رزق رنجه مدار طالب حق شو اين طلب بگذار } { كان چنانكه تو رزق جويى چُست دان كه رزق تو نيز طالب تست }

285.يَأْمَنُ الخائِفُ إذا وَصَلَ إلى ما يَخافُهُ .

{ خوف از هر چه باشدت در دل خوف برخاست چون شدى واصل } { خوف مرد مسافر از درياست چون به دريا رسيد، خوفش خواست }

286.يَصيرُ أمْرُ الصَّبُورِ إلى مُرادِهِ .

{ كارها را به صبر انديشند صابران در ره خدا پيشند } { هر كه در كارْ صبرْ پيش آرد روى سوى مراد و خويش آرد }

287.يَبْلُغُ المَرءُ بِالصِّدْقِ مَنازِلَ الكِبارِ .

{ هر كه در صدق استوار بود منزلش منزل كبار بود }