1001. امام على عليه السلام: آگاه، كسى است كه حدّ خود را بداند و نادان، كسى است كه از خويش بى‌خبر باشد.

1002. امام على عليه السلام: خردمند، كسى است كه جايگاه خود را بشناسد و نادان، كسى است كه حدّ خويش را نداند.

1003. امام على عليه السلام: براى نادانى، همان بس كه آدمىْ حدّ خود را نداند.

1004. امام على عليه السلام‌- در بيان ويژگى‌هاى كاتب فرمانروا-: بى‌خبر از جايگاه خويش در كارها نباشد؛ زيرا كسى كه حدّ خود را نمى‌داند، از منزلت ديگران بى‌خبرتر است.

1005. امام على عليه السلام: آنكه حدّ خود را نشناسد، از مرز خود بگذرد.

ر. ك: ص 313 «نادان‌ترين مردم».

ه: تنافى دانش و عمل‌

1006. امام على عليه السلام: براى ناآگاهى عالم، همين بس كه دانش او با عملش تنافى داشته باشد.

و: زشت دانستن آنچه خود، مانندش را انجام مى‌دهد

1007. امام على عليه السلام: براى نادانى آدمى، همين بس كه بر ديگران انكار كند، آنچه را كه خود، مانندش را انجام مى‌دهد.

1008. لقمان عليه السلام: براى ناآگاهى‌ات، همين‌بس كه ديگران را از آنچه خود انجام مى‌دهى، نهى كنى‌و براى خردمندى‌ات، همين بس كه مردم از بدى تو در امان باشند.

ز: انجام گناهان‌

1009. امام على عليه السلام: براى نادانى آدمى، همين بس كه آنچه را از آن نهى مى‌كند، خود انجام دهد.

1010. امام كاظم عليه السلام: اى هشام!... براى نادانى‌ات همين بس كه انجام دهى، آنچه را كه از آن نهى مى‌كنى.

ح: اظهار هر آنچه مى‌داند

1011. پيامبر صلى الله عليه و آله: براى دروغگويى، همين بس كه هر آنچه مى‌شنوى بر زبان آرى، و