806. امام على عليه السلام‌- در نامه اى به شريح بن حارث-: به من خبر رسيده كه خانه اى را به هشتاد دينار خريدى و بر آن، نامه نوشتى و برايش گواه گرفتى. اى شريح! بدانكه به زودى كسى نزد تو مى آيد كه نامه ات راى نگاه نكند و از گواهت نپرسد تا اينكه تو راى از آن خانه يكسره بيرون برد و از همه چيز جدا كرده، به گورت سپارد.

پس اى شريح! بنگر، مبادا اين خانه راى از مال غير خريده باشى، يا بهاى آن راى از غير حلال داده باشى كه در اين صورت، سراى دنيا و سراى آخرت را از دست داده اى. آگاه باش كه اگر هنگام خريد خانه نزد من آمده بودى، براى تو قباله اى مى نوشتم كه به خريد اين خانه به يك درهم و بيشتر، رغبت نمى كردى و [آن‌] قباله اين است:

اين خانه اى است كه بنده اى خوار و پست، از مرده اى كه براى سفر بيرون برده شده، خريده است؛ از او خانه اى در سراى فريب كه جى‌ء نابود شوندگان و محل تباه گشتگان است، خريده و اين خانه، داراى چهار حد و گوشه است:

حد اول به پيشامدهاى ناگوار منتهى مى شود و حد دوم، به اسباب اندوهها و حد سوم، به خواهش و آرزوى تباه كننده و حد چهارم، به شيطان گمراه كننده. در اين خانه از حد چهارم، باز مى شود.

اين شخص فريفتة خواهش و آرزو، چنين خانه اى راى از اين شخص بيرون برده شده براى مرگ، به بهاى خارج شدن از ارجمندى قناعت و داخل شدن در پستى و خوارى خريد؛ زيانى راى كه خريدار از آنچه خريده، متحمل گردد، بر تباه كنندة جسم پادشاهان، و گيرندة جانهاى گردنكشان، و از بين برندة پادشاهى فرعونيان، مانند كسرى [پادشاهان ايران‌]، قيصر [پادشاهان روم‌]، تبع [پادشاهان يمن‌] و حمير [دولتى در سرزمين يمن‌] و ثروت اندوزان و آنان كه ساختمان ها ساختند و برافراشتند و آن راى زينت داده، بياراستند و به گمان خود، اموالى براى فرزندان خود، ذخيره ساختند.

[خداوند] اينان، همگى راى به محل بازپرسى و حسابرسى و پاداش و كيفر فرستد؛ هنگامى كه فرمان قطعى صادر شود، «و در آنجا تباهكاران، زيان‌