789. امام على عليه السلام‌- در حكمتهاى منسوب به ايشان-: سزاوار است كه خردمند، در مورد نياز، نرمى جويد و از هرزه‌گويى بپرهيزد.

790. امام على عليه السلام: سزاوار است كه خردمند، هنگام [چشيدن‌] لذت غذا، به ياد تلخى دارو باشد.

791. امام على عليه السلام: سزاوار است كه خردمند، خوبى را از نادان، فرومايه و ابله دريغ دارد؛ چرا كه نادان، خوبى را نشناسد و آن را سپاس نگويد و فرومايه، [همچون‌] شوره‌زارى است كه قابلِ كشتْ نيست و ابله، خواهد گفت: از ترس زبانم به من بخشيد.

792. امام صادق عليه السلام: سزاوار است كه خردمند، راستگو باشد تا به سخنش اعتماد شود و سپاسگزار باشد، تا بيشتر به دست آورد.

793. امام على عليه السلام: براى خردمندْ در هر كارى، نيكى است و نادانْ هميشه در زيان است.

794. امام على عليه السلام: براى خردمند، در هر كارى رياضتى است.

795. امام على عليه السلام: خردمند را در هر سخن، دستاوردى است.

796. امام على عليه السلام: بر خردمند است كه بدى‌هاى خود را در ديندارى، رأى و نظر، و اخلاق و ادب، بر رسد و آن را در سينه خويش يا نوشته‌اى ثبت كند و در از ميان برداشتن آنْ بكوشد.

797. امام صادق عليه السلام: بر خردمند است كه در جستجوى دانش و ادبى باشد كه پايدارى او جز بدان نيست.

798. امام صادق عليه السلام‌- در زيارت امام حسين عليه السلام-: بار خدايا! به راستى گواهى مى‌دهم كه اين، قبر فرزند دوست و برگزيده تو از ميان خلق است و اوست كه به كرامتها دست يافت. او را به كتابت، كرامت بخشيدى. او را بر وحى خود، امين شمردى و او را بدان اختصاص دادى. ميراث پيامبران را در اختيارش نهادى و او را حجّت و راهنماى خلق قرار دادى. پس او در دعوت [به سوى تو] از چيزى فروگذار نكرد و خونش را در راه تو هديه كرد، تا بندگانت را از