پس امروز تنت را به بلندى [ساحل‌] مى‌افكنيم، تا براى كسانى كه از پىِ تو آيند، عبرتى باشد، و بى‌گمان، بسيارى از مردم از نشانه‌هاى ما غافل‌اند.

حديث‌

228. ابن دينار: خداوند به موسى وحى كرد: كفش آهنى و عصايى بردار؛ آن‌گاه در زمين گردش كن و از عبرتها و نشانه‌ها [ى گذشتگان‌] جستجو كن تا كفشهايت ساييده شود و عصايت بشكند.

229. داوود عليه السلام: به دانشمند بگو كه عصا و كفشى آهنين برگزيند و در جستجوى دانشْ حركت كند تا عصايش بشكند و كفشهايش پاره شود.

و: رايزنى‌

230. امام على عليه السلام: آنكه با خردمندان به رايزنى پردازد، از پرتوِ خرد، نورانى گردد.

ز: تقوا

231. سيد بن طاووس: كتابى يافتم كه بر آن نوشته شده بود: «سنن ادريس» و در آن چنين بود: بدانيد و يقين كنيد كه تقواى خداوند، بزرگترين حكمت و عظيم‌ترين نعمت است. همان وسيله‌اى است كه به خوبى دعوت مى‌كند و درهاى نيكى، فهم و خرد را مى‌گشايد.

ح: جهاد با نفس‌

232. امام على عليه السلام: با شهوتت مبارزه كن و بر خشمت غالب آى و با عادتهاى زشت، مخالفت كن تا جانت پرورش يابد، خردت به كمال رسد و پاداش پروردگار را كاملًا دريافت دارى.

233. امام صادق عليه السلام: اميرمؤمنان به يكى از يارانش نامه‌اى نوشت و او را چنين موعظه كرد:

تو را و خودم را سفارش مى‌كنم به تقواى كسى كه نافرمانى‌اش روا نيست؛ اميدى به غير او نيست و بى‌نيازى، تنها از اوست.

هر كس تقواى خدا پيشه كند، بزرگ شود؛ عزيز گردد؛ نيرومند گردد؛ سير و سيراب شود؛ خردش را از دنيادوستان بازدارد، آن سان كه بدنش با اهل دنياست؛ امّا دل و عقلش آخرت را مى‌بيند؛ با نور دل، آنچه چشمانش‌