بود كه به سال 182 هجرى در كوفه تولّد يافت و در سال 261 هجرى در طرابلس درگذشت.

عجلى، ثقه و از حافظان حديث بود و عبّاس دورى- كه از ملازمان يحيى بن معين بوده- در مدح و فضل وى گفته است كه ما عجلى را مانند احمد بن حنبل و يحيى بن معين مى‌دانيم.

عجلى از مؤلّفان علم رجال نيز بوده و كتاب الثقات وى بين اهل علم، مشهور و متداول است و ذهبى، آن را كتاب مفيدى دانسته كه بر وسعت حفظ عجلى دلالت دارد. از ويژگى‌هاى عجلى در اين كتاب، تساهل وى در توثيق مجهولان است.[1]

9. ابوحاتم رازى‌

ابو حاتم محمّد بن ادريس بن منذر حنظلى‌[2] رازى‌[3]، به سال 195 هجرى تولّد يافت و به سال 277 هجرى در رى درگذشت.

ابو حاتم، ثقه و از حافظان حديث بوده و به مشكلات و ايراد احاديث معلول و نيز احوال رجال، اطّلاع كاملى داشته است و از علماى مهم جرح و تعديل به شمار مى‌آمده است. وى هم‌نشين ابو زرعه رازى بوده و در طلب حديث و ملاقات با مشايخ، مسافرت‌هاى بسيارى كرده و از اين جهت، گوى سبقت را از بسيارى از حافظان حديث، ربوده است.

رازى، چنان كه ذهبى و ابن حجر تصريح كرده‌اند، در جرح و نقد رجال،

[1]. ر. ك: تاريخ بغداد، ج 4، ص 436- 437( ش 2222)؛ سير أعلام النبلاء، ج 12، ص 505- 507( ش 185)؛ تذكرة الحفّاظ، ج 2، ص 560- 561( ش 582)؛ طبقات الحفّاظ، ص 266( ش 547).

[2]. منسوب است به بنى حنظله. برخى هم گفته‌اند كه علّت نسبت ابو حاتم به حنظله، سكونت وى در كناردرى در رى بوده كه به« درب حنظلة» معروف بوده است.

[3]. منسوب است به رى.