زكات آنان پذيرفته است، نه نماز آنان، نه حج آنان، نه روزه آنان، و نه [زندگى آنان‌] بركتى خواهد داشت، تا آن كه توبه كنند.

3/ 8: ناسپاسى نعمت‌

قرآن‌

«و خداوند مَثَلى زد، [اهالىِ‌] آبادى‌اى را كه ايمن و آسوده بودند و روزىِ آنان، از هر جا، فراوان مى‌آمد. پس به نعمت‌هاى الهى ناسپاسى كردند. خدا هم جامه گرسنگى و ترس را به خاطر كارهايشان، بر آنان چشاند».

«آيا ننگريستى به آنان كه نعمت خدا را با ناسپاسى تغيير دادند و قوم خود را به سراى هلاكت نشاندند؟».

«از بنى اسرائيل بپرس كه: چه قدر به آنان نشانه روشن داديم؟! هر كس نعمت خدا را- پس از آن كه به او رسيد- تغيير دهد، پس خداوند، سخت‌كيفر است».

حديث‌

1209 امام على عليه السلام: ناسپاسى، سبب نابودى نعمت‌هاست.

1210 امام صادق عليه السلام: هر كه نعمت بر او بزرگ (بسيار) باشد، نياز مردم به او نيز زياد خواهد شد. پس اگر به رفع نياز آنان برخيزد، از سوى خدا افزايش نعمت را براى خود فراهم آورده است؛ و اگر چنين نكند، نعمت را در معرض زوال، قرار داده است.