خلق قرار داده و فرموده است: «پس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد؛ همانا او بسيار آمرزنده است* آسمان را بر شما [به صورت باران‌] فرو مى‌ريزد* و با اموال و فرزندان، شما را يارى مى‌رساند و برايتان باغ‌هايى قرار مى‌دهد و برايتان نهرهايى قرار مى‌دهد». پس رحمت خدا بر آن كه به توبه‌اش روى آورد و از خطايش پوزش بطلبد و نسبت به مرگ خويش، پيش‌دستى كند.

1192 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: همانا گاهى آدمى به سبب گناهى كه مرتكب مى‌شود، از روزى، محروم مى‌گردد.

1193 امام على عليه السلام: استمرار بر گناهان، روزى را قطع مى‌كند.

1194 امام على عليه السلام: از گناهان بپرهيزيد؛ چرا كه بنده گناه مى‌كند، پس روزى‌اش حبس مى‌شود.

1195 امام باقر عليه السلام: همانا بنده گناه مى‌كند، پس روزى‌اش از او جدا مى‌شود.

[آن گاه امام عليه السلام اين آيه را خواند:] «آن گاه كه سوگند خوردند كه صبحگاهان برخيزند و ميوه باغ را برچينند* ولى «إن شاء اللَّه» نگفتند* پس، در حالى كه خوابيده بودند، بلايى از سوى پروردگار، بر آن باغ به گردش در آمد».

1196 امام صادق عليه السلام: همانا مؤمن، گاه نيّت گناه مى‌كند، پس، و از روزى‌اش محروم مى‌شود!