1/ 8: تفسير احسان‌

قرآن‌

«خداوند به عدل و احسان و رسيدگى به خويشاوندان، فرمان مى‌دهد و از زشتكارى و كار ناپسند و ستم، نهى مى‌كند. شما را پند مى‌دهد؛ باشد كه يادآور شويد».

حديث‌

الف- كار براى خدا، گويا كه او را مى‌بينى‌

43 مسند ابن حنبل‌- به نقل از عبد اللَّه بن عمر-: عمر بن خطّاب به من خبر داد كه در همان حال كه نزد پيامبر خدا نشسته بودند، مردى آمد كه راه مى‌رفت .... سپس گفت: اى پيامبر خدا! ... احسان چيست؟

فرمود: « [احسان،] آن است كه براى خدا چنان كار كنى كه گويا او را مى‌بينى. پس اگر او را نبينى، او تو را مى‌بيند».

44 صحيح مسلم‌- به نقل از ابو هريره-: پيامبر خدا فرمود: «از من بپرسيد».

مردم به خاطر هيبت ايشان، چيزى نپرسيدند. مردى آمد و كنار زانوى ايشان نشست و گفت: اى پيامبر خدا! ... احسان چيست؟

فرمود: « [احسان،] آن است كه از خدا بترسى، گويا كه او را مى‌بينى.

همانا اگر تو او را نمى‌بينى، او تو را مى‌بيند».

45 صحيح البخارى‌- به نقل از ابو هريره-: روزى، پيامبر خدا نزد مردم بود كه جبرئيل آمد و گفت: ... احسان چيست؟

فرمود: « [احسان،] آن است كه خدا را آن گونه عبادت كنى كه گويا او را مى‌بينى. پس اگر تو او را نمى‌بينى، او تو را مى‌بيند».