پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «خوش آمدى» و بيش از آن نفرمود. على عليه السلام پيش آن گروه از انصار كه منتظرش بودند، برگشت.

گفتند: چه خبر؟

[امام عليه السلام‌] گفت: نمى‌دانم، جز اين كه به من فرمود: «خوش آمدى».

گفتند: از پيامبر خدا، يكى از اين دو براى تو بس است. او به تو، هم همسر داده و هم گشايش.

پس از آن، آن هنگام كه پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را همسر مى‌داد، فرمود:

«اى على! براى عروسى، مهمانى لازم است».

سعد گفت: من قوچى دارم. نيز گروهى از انصار، چند صاع‌[1] ذرّت فراهم آوردند.

چون شب عروسى شد، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «كارى نكن، تا مرا ديدار كنى» و آن گاه آبى طلبيد و از آن وضو گرفت. سپس آن را به روى على عليه السلام ريخت و چنين دعا كرد: «خدايا! بر اين دو، مبارك گردان؛ بر اين دو، مبارك گردان، و براى اين دو و فرزندانشان مبارك گردان!».

903 الكافى‌- به نقل از ابو بصير-: امام صادق عليه السلام به من فرمود: «وقتى يكى از شما ازدواج مى‌كند، چه مى‌كند؟».

گفتم: نمى‌دانم.

فرمود: «هرگاه به ازدواج تصميم گرفت، دو ركعت نماز بخواند و خدا را سپاس گويد. سپس بگويد:

[1]. صاع، پيمانه‌اى است كه چهار مُد بگيرد. هر مد، يك چارك( حدود ده سير) است.