حديث‌

712 امام على عليه السلام‌- در خطبه‌اى كه در آن به تقوا برمى‌انگيزاند-: امّا بعد، شما را به پرواى الهى سفارش مى‌كنم .... هر كه پروا پيشه كند، سختى‌ها، پس از آن كه نزديك شده‌اند، از او دور مى‌شوند ... و رحمت، پس از آن كه كوچيده است، به سويش باز مى‌گردد و نعمت‌ها، پس از آن كه خشكيده‌اند، بر او سرشار مى‌شوند و بركت، پس از آن كه كاهش يافته است، بر او سرازير مى‌گردد.

713 امام باقر عليه السلام: در كتابِ على بن حسين عليهما السلام چنين يافتيم: « «همانا اولياى الهى، نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى‌شوند»، آن گاه كه واجبات الهى را به جا آورند و به سنّت‌هاى پيامبر خدا عمل كنند و از حرام‌هاى الهى بپرهيزند و در جلوه (شكوفايىِ) دنياى كنونى، پارسايى ورزند و به آنچه پيش خداست، دل ببندند و در پى رزق پاكيزه خدا باشند، بى آن كه خواستار فخر نمودن و مال‌اندوزى باشند. آن گاه آنچه از حقوق واجب بر عهده آنان است، ادا كنند.

آنان، كسانى هستند كه خداوند به آنان در آنچه به دست آورده‌اند، بركت داده است، و بر آنچه براى آخرت خويش، پيش فرستاده‌اند، پاداش مى‌يابند».

714 امام صادق عليه السلام‌- درباره كلام خداوند: «هر كس از خداوند پروا كند، خداوند ... او را از جايى كه گمان نمى‌كند، روزى مى‌بخشد»-: يعنى در آنچه به آنان داده، بركت قرار مى‌دهد.

ب- پيشوايى اهل بيت‌

715 امام حسين عليه السلام: اگر مردم سخن خدا و پيامبرش را مى‌شنيدند، آسمانْ بارانش را، و زمينْ بركتش را به آنان مى‌بخشيد و هرگز در اين امّت، اختلاف و زد و خورد پيش نمى‌آمد و همه از نعمت سرسبز دنيا تا