ماندن نام به سبب آنان است؛ و بركت در غذا، آن است كه به طور مثال، گروه زيادى با آن سير شوند؛ و بركت در وقت، آن است كه كارى در آن بگنجد كه معمولًا در وقتى همانند آن نمى‌گنجد.[1]

نگاه كلّى به بخش دوم اين مجموعه، نشان مى‌دهد كه گستره كاربرد واژه «بركت» در قرآن و حديث در ابعاد و زمينه‌هاى گوناگون، تا چه حد است. از اين رو، تحقيق و تحليل اين متون، فوق‌العاده حايز اهميّت است.

منشأ همه بركات‌

فصل نخست اين بخش بر اين تأكيد دارد كه منشأ و سرآغاز همه خيرات و بركات در نظام آفرينش، خداوند متعال است و همه آفريده‌ها، چه بدانند و چه ندانند، چه بخواهند و چه نخواهند، به اندازه ظرفيّت و شايستگى خود، از بركات الهى برخوردارند.

اسباب بركت‌

فصل دوم كه گسترده‌ترين قسمت اين بخش است، بيشترين آيات و احاديث «بركت» را در خود جا داده است و در آن به موضوعاتى همچون:

اسبابِ (عوامل) مادّى و معنوى «بركت» و تداوم و رشد «خير» در زمينه‌هاى مختلف، پرداخته شده است.

در اين زمينه، چند نكته قابل توجّه اند:

1. همجوارى اسباب مادّى و معنوى‌

در بررسىِ اسباب بركت از نگاه قرآن و حديث، نخستين نكته مهمّى كه‌

[1]. الميزان: 7/ 381.