خيرى از خيرهاى دنيا و آخرت را مى‌بخشى، بهره و سهم مرا نيز از آن، سرشار سازى.

315 امام باقر عليه السلام: به هر كس كه اخلاق و مدارا داده‌اند، به او همه نيكى، آسودگى، و نيك‌حالىِ در دنيا و آخرت را داده‌اند؛ و هر كس از مدارا و خوش‌اخلاقى محروم باشد، آن براى او راهى به سوى هر بدى و گرفتارى است، مگر آن كه خدا نگاهش دارد.

316 امام صادق عليه السلام: سه چيز است كه هر كس به آنها چنگ زند، به خواسته‌هايش در دنيا و آخرت مى‌رسد: كسى كه به خداوند، چنگ زند، و به تقدير الهى راضى باشد، و به خداوند، خوش‌گمان باشد.

317 امام كاظم عليه السلام: به خدا سوگند، هرگز به مؤمنى خير دنيا و آخرت داده نشده، مگر به سبب: خوش‌گمانى‌اش به خداوند و اميدش به درگاه او، اخلاق نيكويش، و پرهيز كردن از غيبت مؤمنان.

و خداوند، هيچ بنده‌اى را پس از توبه و استغفار، عذاب نمى‌كند، مگر به سبب: بدگمانى‌اش و كوتاهى‌اش در اميد به درگاه خدا، بد اخلاقى‌اش، و غيبت كردنش از مؤمنان.

و هيچ بنده مؤمنى، گمانش به خدا نيكو نمى‌شود، جز آن كه خداوند، نزد گمان او [و همراه با آن‌] است؛ چرا كه خداى متعال، بخشنده است و شرم دارد كه بر خلاف گمان و اميد بنده‌اش كار كند.

پس به خدا خوش‌بين باشيد و به او رغبت نشان دهيد؛ چون مى‌فرمايد: «گمانْ‌برندگان به خدا [از نوعِ‌] گمان بد. برگشت بدگمانى، به خود آنان است و خدا بر آنان خشم گرفت و لعنتشان كرد و دوزخ را براى آنان آماده ساخت و بد سرانجامى است!».

318 تحف العقول: مردى از امام صادق عليه السلام خواست تا به او چيزى بياموزد